Τσίμπημα σφήκας ή μέλισσας

Τα τσιμπήματα μέλισσας ή σφήκας προκαλούν μια τοπική κοκκινίλα, πρήξιμο, πόνο ή φαγούρα, στο σημείο του τσιμπήματος.

Δεν είναι επικίνδυνα και οι  ενήλικοι χρειάζονται εκατοντάδες τσιμπημάτων τον ίδιο χρόνο για να κινδυνεύσουν.


 Τσιμπήματα όμως στο στόμα ή το λαιμό προκαλούν πρήξιμο που δυσκολεύει την αναπνοή και γι' αυτό θεωρούνται πιο επικίνδυνα.

Η προσεκτική αφαίρεση του κεντριού, είναι το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνει το άτομο που τσιμπήθηκε από μέλισσα, η σφήκα συνήθως δεν αφήνει κεντρί. Επίσης η αναρρόφηση  του δηλητήριου, η τοπική εναπόθεση ψυχρών επιθεμάτων, κορτιζονούχου αλοιφής ή και η λήψη κάποιου αντιισταμινικού σίγουρα θα ανακουφίσουν τα συμπτώματα.

Όταν μας τσιμπήσουν σφήκες ή μέλισσες ,ελευθερώνουν κάποιες ουσίες με όξινες ή βασικές ιδιότητες , που συμπεριφέρονται σαν οξέα ή σαν βάσεις. Το τσίμπημα της σφήκας έχει βασικές ιδιότητες και μπορεί να εξουδετερωθεί με οξύ (π.χ. ξύδι, λεμόνι, κτλ). Το τσίμπημα της μέλισσας έχει όξινες ιδιότητες και μπορεί να εξουδετερωθεί με τη χρήση κάποιας βάσης (π.χ. μαγειρική σόδα ή διάλυμα αμμωνίας.

Προσοχή χρειάζονται τα υπερευαίσθητα άτομα μπορούν να παρουσιάσουν αναφυλακτική αντίδραση στο τσίμπημα σφήκας ή μέλισσας, που εκδηλώνεται με σοβαρή υπόταση, έντονο ίδρωμα, δύσπνοια και μελάνιασμα. Τα άτομα αυτά απαιτούν άμεση ιατρική βοήθεια και αν γνωρίζουν την υπερευαισθησία τους, θα πρέπει να είναι εκπαιδευμένα να κάνουν μόνα τους μια ένεση αδρεναλίνης, την οποία θα πρέπει να φέρουν πάντοτε μαζί τους.

Πηγή : ENET