Παρασκευή 20 Ιανουαρίου 2012

H αγαπημένη μας σοκολάτα


Η λέξη Σοκολάτα προέρχεται από την αγγλική λέξη "chocolate" που πιστεύεται ότι προέρχεται από την λέξη των μάγια "xocoatl" ή από την αντίστοιχη των Ατζέκων "cacahuatl". Η ινδιάνικη λέξη για την σοκολάτα προέρχεται από τις λέξεις "choco"=αφρός και "atl"=νερό. Αρχικά η σοκολάτα καταναλωνόταν μόνο σε υγρή μορφή.

Η ακριβής προέλευση της λέξης «σοκολάτα» δεν είναι γνωστή.Εικάζεται ότι προέρχεται από το ρήμα των Μάγια chokola `j που σημαίνει <να πιούμε σοκολάτα μαζί> ή από τη λέξη των Yucatec chocol haa που σημαίνει < ζεστό ποτό > ή από μια λέξη των Νahautl chocolat ή από το συνδυασμό πολλών πηγών. .Μια δημοφιλής θεωρία είναι ότι προέρχεται από τη λέξη Nahuatl xocolātl (έντονος [ʃoˈkolaːtɬ]) προερχόμενος από xocolli, πικρός, και atl, ύδωρ.

Το πρώτο σοκολατοποιείο πιστεύεται ότι άνοιξε στο Λονδίνο τον 16 αιώνα.Το ρόφημα της σοκολάτας εθεωρείτο το ποτό της ανώτερης τάξης. Μόνον οι πλούσιοι και οι ευγενείς μπορούσαν να πιουν γιατί ήταν πανάκριβη. Το κακάο εξαπλώθηκε και σαν χρηματική μονάδα. Έτσι, ένας λαγός στην Νικαράγουα πχ πωλείτο για 10 σπόρους κακάο, και 100 από αυτούς τους σπόρους μπορούσαν να αγοράσουν έναν σχετικά καλό σκλάβο.



Οι καρποί περιέχουν κόκκους οι οποίοι υφίστανται μια σειρά από επεξεργασία , ζύμωση, ξήρανση, απεντόμωση ενώ στη συνέχεια αποφλοιώνονται, καθαρίζονται καβουρντίζονται , αλέθονται και δίνουν ένα λιπαρό συστατικό που ονομάζεται κακαόμαζα που αποτελεί τη βασικότερη πρώτη ύλη για τη παρασκευή της σοκολάτας.
Ένα μέρος της κακαόμαζας χρησιμοποιείται για τη σοκολάτα ενώ από το υπόλοιπο παράγεται κακάο σε σκόνη, που περιέχει το βούτυρο του κακάο τουλάχιστον κατά 20% και νερό κατά 9%.
Στη κακαόμαζα προστίθεται ζάχαρη, το βούτυρο του κακάο και διάφορα συστατικά ανάλογα με τον τύπο σοκολάτας που επιθυμείται.όπως γάλα ξηροί καρποί κλπ. Το νέο μίγμα περνώντας από ειδικούς κυλίνδρους ραφινάρεται και στη συνέχεια απαλλάσσεται από την υγρασία. Η νέα μάζα ρευστοποιείται και αποθηκεύεται. Η τελική φάση της σοκολάτα είναι το ρυθμιζόμενο κρύωμα ,που έχει σπουδαίο ρόλο για τη ποιότητα της γιατί ανάλογα με τούτο δεν ασπρίζει, δεν λιώνει εύκολα και τις εξασφαλίζει μεγάλη διάρκεια ζωής. Η νέα μάζα πέφτει σε φόρμες, περνάει στο ψυγείο και τέλος συσκευάζεται και αποθηκεύεται σε χώρους με θερμοκρασία 15-18 και υγρασία 60-70%.
Οι διάφορες γεύσεις της σοκολάτας εξαρτώνται κυρίως από τις ποικιλίες καρπών του κακάο που διαφέρουν σημαντικά από χώρα σε χώρα, και φυσικά από την επεξεργασία της κακαόμαζας.


Τετάρτη 18 Ιανουαρίου 2012

Προσοχη στα κρυοπαγήματα!


Ο όρος κρυοπαγήματα αναφέρεται στο πάγωμα των ιστών του σώματος. Παγοκρύσταλλοι σχηματίζονται στον μεσοκυττάριο χώρο και προκαλούν κυτταρική αφυδάτωση ,σε συνδυασμό με την ισχαιμία λόγω αγγειοσύσπασης και το αυξημένο ιξώδες του αίματος, αποτελούν τις ατίες βλάβης των ιστών. . Το δέρμα και οι μύες είναι αρκετά πιο ευαίσθητα σε κρυοπάγημα από ότι οι τένοντες και τα οστά, πράγμα το οποίο εξηγεί το γιατί ο ασθενής μπορεί και κινεί τα παγωμένα δάκτυλα .

Τα κρυοπαγήματα, σήμερα είναι σπάνια και συμβαίνουν σε ορειβάτες, στρατιώτες αλπινιστές, βοσκούς, ναυαγούς και σε εργατικά ατυχήματα με ψυκτικούς θαλάμους ή στη χημική βιομηχανία. Από απόψεως κλινικής εικόνας μοιάζουν με τα εγκαύματα αλλά αποτελούν τελείως ξεχωριστή οντότητα από παθοφυσιολογική άποψη.

Τα κρυοπαγήματα που οφείλονται σε έκθεση στο κρύο, η δράση του οποίου πολλαπλασιάζεται από την υγρασία και τον άνεμο. Για παράδειγμα, το πάγωμα του δέρματος πού προκαλείται από θερμοκρασία +7 βαθμούς C, με άνεμο 64 Km/h, είναι το ίδιο με αυτό πού προκαλείται σε θερμοκρασία -40 βαθμούς C, και άνεμο μόνο 3,2 Km/h. Επίσης σημαντικό ρολο παίζει η γενική κατάσταση του οργανισμού

Η επαφή με μέταλλα ή βενζίνη σε κρύο περιβάλλον, μπορεί να προκαλέσει πρακτικώς ακαριαίο πάγωμα και το δέρμα συχνά κολλάει στο μέταλλο.

Μια ελαφρά μορφή κρυοπαγημάτων είναι οι Xιονίστρες (Χείμετλα, Frostnip). Εκδηλώνονται με παροδική ωχρότητα των δακτύλων, κυάνωση και μούδιασμα στα άμεσα εκτεθιμένα μέρη του σώματος, αλλά μπορούν να οδηγήσουν σε πλήρες κρυοπάγημα, άν δεν προστατευθούν ή δεν θεραπευθούν. Εμφανίζονται συνήθως στά δάκτυλα, αυτιά, μύτη, πηγούνι ή μάγουλα, και αντιμετωπίζονται με επαναθέρμανση με επαφή ζεστών μερών του σώματος ή ζεστού αέρα.

Το παγωμένο μέλος πρέπει επειγόντως να επαναθερμανθεί , σε υδάτινο λουτρό θερμοκρασίας 40-42,2 βαθμούς C, για 20 - 30 λεπτά.. μην το εκθέτετε ποτέ σε άμεση πηγή θερμοκρασίας (όπως πχ φωτιά, τζάκι, σόμπα). Οποιαδήποτε άλλη μέθοδος επαναθέρμανσης, εκτός της εμβάπτισης σε νερό, περικλείει τον κίνδυνο σοβαρών επιπλοκών.

Σε σοβαρές περιπτώσεις δεν πρέπει να επιχειρηθεί επαναθέρμανση, εάν δεν εξασφαλισθεί μόνιμη θερμοκρασία και κρεβάτι. Είναι πολύ προτιμώτερο το θύμα να περπατήσει αρκετές ώρες με παγωμένα πόδια παρά να γίνει επαναθέρμανση, σε μια μια απομακρυσμένη περιοχή όπου δεν είναι δυνατόνα παρασχεθεί μια οριστική νοσοκομειακή ιατρική βοήθεια.

Πηγή:wikipedia

Κυριακή 15 Ιανουαρίου 2012

Πως αντιμετωπίζουμε την υποθερμία


   Η υποθερμία είναι το αποτέλεσμα της παρατεταμένης παραμονής μας στο ψύχος κάτι που δεν είναι καθόλου μα καθόλου καλό για τον οργανισμό μας.

Όταν η θερμοκρασία του σώματος μας πέφτει κάτω από τους 35 βαθμούς τότε μιλάμε για υποθερμία και τότε το σώμα μας κινδυνεύει. Οι μηχανισμοί του αρχίζουν να μην λειτουργούν όπως θα έπρεπε, και εάν κάτι δεν αλλάξει και αυτό συνεχιστεί για πολύ ώρα έχουμε υπνηλία, απώλεια συνείδησης, καρδιακή ανακοπή και θάνατο.

Πως αντιμετωπίζουμε την υποθερμία και τι πρέπει να κάνουμε ειδικά τώρα με το κρύο, εάν αντιληφθούμε ότι κάποιος παρουσιάζει αυτά τα φαινόμενα; Τα βρέφη, τα μικρά παιδιά και οι ηλικιωμένοι κινδυνεύουν περισσότερο, αφού το σώμα τους έχει λιγότερες δυνατότητες να παράξει θερμότητα. Τα συμπτώματα που πρέπει να μας υποψιάσουν είναι τα εξής:
- ρίγη τα οποία δεν ελέγχονται
- δυσκολία στην ομιλία. Όταν έξω στο κρύο ο άλλος έχει ρίγη και μπερδεύει τα λόγια του, είναι ένα σημάδι
- Κρύο δέρμα και δέρμα που αρχίζει να χάνει το χρώμα του να γίνεται χλωμό ή και να μελανιάζει.
- Ακανόνιστη και εξαιρετικά χαμηλή αναπνοή.
- όταν το άτομο δεν ορίζει τις κινήσεις του, τα μέλη του κινούνται ανεξέλεγκτα, η δεν μπορεί να κάνει βασικές κινήσεις όπως να πιάσει κάτι
- όταν παρουσιάζει τάσεις λιποθυμίας
- όταν δείχνει να έχει μια απάθεια για όλα. Να μην το ενδιαφέρει τίποτε ούτε καν η κατάσταση στην οποία βρίσκεται
- όταν ο καρδιακός του παλμός είναι ακανόνιστος, είναι αδύναμος και δυσκολευόμαστε να τον εντοπίσουμε.

Το πρώτο που πρέπει να κάνουμε είναι να επιχειρήσουμε να ζεστάνουμε το κορμί του ατόμου που έχει υποθερμία. Αυτό πρέπει να γίνει άμεσα διότι η όποια καθυστέρηση ακόμη και εάν το άτομο επανέλθει, μπορεί να έχει προκαλέσει ανεπανόρθωτη βλάβη στον οργανισμό. Επειδή με αυτόν το καιρό και κυρίως εάν βρέχει η χιονίζει , τα ρούχα είναι βρεγμένα πρέπει, να το μεταφέρουμε σε κάποιον ζεστό εσωτερικό χώρο και να του βγάλουμε τα ρούχα. Αμέσως πρέπει να τυλίξουμε το κορμί του με κουβέρτες και κυρίως το κεφάλι του.

Ταυτόχρονα τοποθετούμε ζεστές κομπρέσες στο λαιμό το θώρακα και τις βουβωνικές χώρες, σημεία από τα οποία περνάει πολύ αίμα και θα ζεστάνουν ταχύτερα το άτομο.
Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να δώσουμε να πιει οινοπνευματώδη. Προκαλούν διεύρυνση των αιμοφόρων αγγείων με αποτέλεσμα την απώλεια θερμότητας.
Ας δούμε πρώτα πώς δρα το αλκοόλ στο σώμα μας, όσον αφορά τη θερμοκρασία: Η πιο άμεση συσχέτιση είναι πως η κατανάλωσή του επιφέρει αγγειοδιαστολή στα επιφανειακά αγγεία. Αυτό σημαίνει με απλά λόγια πως το αίμα φεύγει απ τον κορμό, όπου φυλάσσονται όλα τα ζωτικά όργανα και κατευθύνεται προς το δέρμα, κυρίως των άκρων. Γι’ αυτόν τον λόγο ίσως νιώθουμε μια παροδική αίσθηση θερμότητας στο δέρμα και στα προηγουμένως ψυχρά άκρα μας. Είναι όμως εξαιρετικά επικίνδυνο, γιατί στερούμε τη θερμότητα αυτή απ τα ζωτικά μας όργανα, που την έχουν άμεσα ανάγκη. Και κάπως έτσι προκαλείται μεγαλύτερη υποθερμία απ αυτήν που θέλουμε να καταπολεμήσουμε, διότι ελαττώνουμε την εσωτερική θερμοκρασία του σώματος. Επίσης, είναι πιθανό να δρα ως ανασταλτικό του ρίγους, στερώντας έτσι απ το σώμα μια πολύτιμη πηγή θερμότητας, αλλά και να παρεμβαίνει σε άλλους μηχανισμούς θερμορύθμισης
Ιδανικό είναι το ζεστό τσάι με λίγη ζάχαρη. Είναι λάθος να ζεστάνουμε πρώτα τα άκρα του ατόμου (χέρια και πόδια) διότι το κρύο αίμα θα φύγει από εκεί και θα πάει στον κορμό , με αποτέλεσμα η καρδιά να ζοριστεί. Αποφεύγουμε να κάνουμε μασάζ και προσέχουμε τις κινήσεις μας να είναι απαλές και σταθερές. 
Εάν καταλαβαίνουμε ότι πέφτουν οι παλμοί της καρδιάς του , πρέπει άμεσα να του κάνουμε καρδιοαναπνευστική ανάνηψη. 
ΠΗΓΗ:iatropedia

Σάββατο 14 Ιανουαρίου 2012

Δυο λόγια για το εμφιαλωμένο νερό !


Υπάρχουν τρεις κατηγορίεςνερού, αναγνωρισμένες από την Ευρωπαϊκή Ένωση: το επιτραπέζιο, το φυσικό μεταλλικό νερό και το νερό πηγής. Ποια είναι, όμως, τα χαρακτηριστικά του νερού των παραπάνω τριών κατηγοριών; 

Επιτραπέζιο νερό 
Σύμφωνα με τη νομοθεσία, το επιτραπέζιο νερό επιτρέπεται να είναι οποιασδήποτε προέλευσης (π.χ. από γεώτρηση, από λίμνη, από ποτάμι, ακόμη και αφαλατωμένο νερό θάλασσας). Στο επιτραπέζιο νερό επιτρέπεται να γίνει οποιαδήποτε διαδικασία απολύμανσης κρίνεται απαραίτητη, προκειμένου η σύστασή του να είναι σύμφωνη με την κοινοτική οδηγία (98/83) για το πόσιμο νερό. Και ποιο είναι το πόσιμο; Είναι αυτό που προορίζεται για ανθρώπινη κατανάλωση και πρέπει να είναι αβλαβές, άοσμο, άχρωμο, δροσερό, με ευχάριστη γεύση, ενώ τα ποιοτικά του χαρακτηριστικά πρέπει να κυμαίνονται μεταξύ ορισμένων αποδεκτών ορίων που ορίζονται από τις αντίστοιχες κοινοτικές οδηγίες. Συνήθως τα επιτραπέζια νερά υφίστανται τη διαδικασία της μικροδιήθησης και του οζονισμού (απολύμανση με όζον). Πρακτικά, η σύσταση του επιτραπέζιου νερού και του νερού της βρύσης είναι ίδια. Με απλά λόγια, πρόκειται για νερά με τα ίδια ποιοτικά χαρακτηριστικά, με τη δια­φορά ότι το επιτραπέζιο νερό είναι εμφιαλωμένο, ενώ της βρύσης τρεχούμενο. 

Φυσικό μεταλλικό νερό 
Το φυσικό μεταλλικό νερό έχει αποκλειστικά υπόγεια προέλευση και εμφιαλώνεται επιτόπου στην πηγή προέλευσής του (συνήθως γεώτρηση). Οι κοινοτικές οδηγίες απαγορεύουν οποιαδήποτε κατεργασία ή απολύμανση στο φυσικό μεταλλικό νερό, εν αντιθέσει με το επιτραπέζιο. Η υπόγεια προέλευση του φυσικού μεταλλικού νερού, καθώς και η απαγόρευση οποιασδήποτε δραστηριότητας σε ικανοποιητική απόσταση γύρω από τη γεώτρηση (η απόσταση εξαρτάται από το είδος των πετρωμάτων της περιοχής), εξασφαλίζουν την προστασία του από τυχόν μικροβιακό φορτίο. Πρακτικά, η σύσταση του φυσικού μεταλλικού νερού μπορεί να διαφέρει από αυτήν του κοινού πόσιμου νερού (επιτραπέζιου), π.χ. να είναι πιο πλούσια σε διάφορα μέταλλα και ιχνοστοιχεία, όπως το μαγνήσιο, το ασβέστιο, το κάλιο κλπ. (βλ. πίνακα). Με απλά λόγια, ένα φυσικό μεταλλικό νερό επιτρέπεται να μην πληροί ορισμένες από τις προδιαγραφές του πόσιμου νερού (επιτραπέ­ζιου). Για κάποιες παραμέτρους του δεν ορίζονται ανώτατα ­επιτρεπόμενα όρια ή ορίζονται όρια διαφορετικά από αυτά που ισχύουν για το κοινό επιτραπέζιο νερό. Η μόνη επεξεργασία που επιτρέπεται στο φυσικό μεταλλικό νερό είναι η αφαίρεση ή η προσθήκη διοξειδίου του άνθρακα, οπότε το νερό χαρακτηρίζεται «φυσικά ανθρακούχο», «με προσθήκη διοξειδίου του άνθρακα» ή «ενισχυμένο με αέριο της πηγής», αναλόγως την περίπτωση. 

Νερό πηγής 
Για να κατανοήσουμε τι σημαίνει «νερό πηγής», πρέπει να... βγάλουμε από το μυαλό μας την εικόνα της πηγής και να το σκεφτούμε ως μια ενδιάμεση κατηγορία ανάμεσα στο επιτραπέζιο και το φυσικό μεταλλικό νερό. Το νερό πηγής μοιάζει με το φυσικό μεταλλικό νερό ως προς το ότι έχει οπωσδήποτε υπόγεια προέλευση, σταθερή σύσταση, δεν υφίσταται καμιά διαδικασία απολύμανσης και εμφιαλώνεται πάντα στην πηγή προέλευσής του. Διαφέρει, όμως, από το φυσικό μεταλλικό νερό ως προς το ότι οι φυσικοχημικές παράμετροί του (η σύστασή του) δεν ακολουθούν αυτές του φυσικού μεταλλικού νερού, αλλά του επιτραπέζιου, δηλαδή του κοινού πόσιμου νερού. Με άλλα λόγια, το νερό πηγής δεν είναι πλούσιο σε κάποιο μεταλλικό στοιχείο (π.χ. μαγνήσιο, ασβέστιο) ούτως ώστε να χαρακτηριστεί μαγνησιούχο, ασβεστούχο κλπ. Πάντως, το πιθανότερο είναι να δούμε το χαρακτηρισμό «νερό πηγής» σε κάποιο εισαγόμενο νερό, δεδομένου ότι τα ελληνικά εμφιαλωμένα νερά ανήκουν είτε στα φυσικά μεταλλικά είτε στα επιτραπέζια. 

Διαβάζοντας την ετικέτα… ολόκληρη! 
Στο πίσω μέρος της ετικέτας ενός εμφιαλωμένου νερού αναγράφεται η φυσικοχημική του ανάλυση, που εξαρτάται από τα πετρώματα από τα οποία διέρχεται το νερό και τα οποία το εμπλουτίζουν με οργανικά και ανόργανα συστατικά. Εάν πρόκειται για επιτραπέζιο νερό, τότε η ανάλυση θα αφορά το μέσο όρο των αναλύσεων τεσσάρων εποχών, δεδομένου ότι η φυσικοχημική σύστασή του επηρεάζεται από διάφορους κλιματικούς παράγοντες (π.χ. τις βροχοπτώσεις, που μεταβάλλουν τη στάθμη του νερού). Εάν πρόκειται για φυσικό μεταλλικό νερό, τότε η ανάλυση θα είναι μιας συγκεκριμένης ημερομηνίας, η οποία αναγράφεται στην ετικέτα. Πέρα από αυτή τη δια­φορά, τα υπόλοιπα στοιχεία που αναγράφονται στην ετικέτα ενός επιτραπέζιου και ενός φυσικού μεταλλικού νερού είναι παρόμοια, με τη διαφορά ότι σε ορισμένες περιπτώσεις, ενώ υπάρχουν όρια τιμών για το επιτραπέζιο νερό, δεν υπάρχουν αντίστοιχα όρια για το φυσικό μεταλλικό νερό, επειδή ο νόμος απαγορεύει, οποιαδήποτε επεξεργασία του, εκτός συγκεκριμένων εξαιρέσεων. Στην ετικέτα, λοιπόν, θα βρούμε λέξεις όπως «pH», «αγωγιμότητα», «στερεό υπόλειμμα», καθώς και πολλά σύμβολα χημικών στοιχείων και ενώσεων, όπως π.χ. Ca (ασβέστιο), Να (νάτριο) κλπ. Τι σημαίνει, όμως, το καθένα από αυτά; 
Σκληρό ή μαλακό νερό; Oλική σκληρότητα Η ολική σκληρότητα του νερού αφορά τη συγκέντρωση των αλάτων ασβεστίου και μαγνησίου - δύο απαραίτητων για τον οργανισμό μας στοιχείων. Η σκληρότητα επηρεάζεται από τα πετρώματα από τα οποία περνά το νερό και διακρίνεται σε ανθρακική (ή παροδική), που οφείλεται στα ανθρακικά άλατα του ασβεστίου και του μαγνησίου, και σε μη ανθρακική (μόνιμη), που οφείλεται στα χλωριούχα και τα θειικά άλατα του ασβεστίου και του μαγνησίου. Μεγάλες τιμές σκληρότητας δεν αποτελούν κίνδυνο για την υγεία. Αντιθέτως, έχει βρεθεί σημαντική συσχέτιση μεταξύ της αυξημένης σκληρότητας και της μείωσης των καρδιαγγειακών παθήσεων. Επιπλέον, η νομοθεσία δεν προβλέπει όρια σκληρότητας του νερού. Ωστόσο, στο νερό της βρύσης, για πρακτικούς λόγους, δεν είναι επιθυμητή η μεγάλη σκληρότητα, επειδή προκαλεί επικαθίσεις αλάτων στις σωληνώσεις και τις οικιακές συσκευές. 

Πόσο καθαρό είναι το νερό; 
Νιτρικά Οι διάφορες ενώσεις του αζώτου στο νερό (αμμώνιο NH4, νιτρώδη NO2 και νιτρικά NO3) αποτελούν ενδείξεις της επιβάρυνσής του με ρύπους. Μάλιστα, πριν από την ανάπτυξη των βακτηριολογικών αναλύσεων, η μέτρηση των ενώσεων του αζώτου ήταν και ο μόνος διαθέσιμος τρόπος μέτρησης των ρύπων στο νερό. Πρακτικά, όσο μικρότερη είναι η συγκέντρωση των νιτρικών τόσο λιγότερους ρύπους φέρει το νερό, ενώ η τιμή πάνω από την οποία η συγκέντρωση νιτρικών συνιστά απειλή για την υγεία είναι τα 50 mg/l. Πάντως, τα περισσότερα νερά της αγοράς (φυσικά μεταλλικά και επιτραπέζια) έχουν συγκέντρωση νιτρικών μικρότερη από 5 mg/l. Επίσης, το ανώτατο επιτρεπόμενο όριο για τα νιτρώδη στα φυσικά μεταλλικά νερά είναι 0,1 mg/l, ενώ στα επιτραπέζια είναι 0,50 mg/l. Όσο για το αμμώνιο, η ανώτατη επιτρεπόμενη τιμή είναι τα 0,50 mg/l, σύμφωνα με την κοινοτική οδηγία 98/83. 

Πόσο όξινο είναι το νερό; 
pH Το πόσο όξινο ή αλκαλικό είναι το εμφιαλωμένο νερό που πίνουμε αποκαλύπτει η τιμή του pH (puissance hydrogen) η οποία δηλώνει τη συγκέντρωση ιόντων υδρογόνου στο νερό. Όταν η τιμή του pH είναι κάτω του 7, το νερό είναι όξινο, όταν είναι 7 το νερό είναι ουδέτερο, ενώ, όταν είναι άνω του 7 και έως 14, το νερό χαρακτηρίζεται αλκαλικό.

Aγωγιμότητα Όσο μεγαλύτερη είναι η συγκέντρωση των μεταλλικών στοιχείων στο νερό, τόσο μεγαλύτερη είναι και η αγωγιμότητά του (δηλαδή η ικανότητά του να άγει το ηλεκτρικό ρεύμα). Το επιτρεπόμενο ανώτατο όριο της αγωγιμότητας είναι το 2.500 μS/cm, μετρημένη στους 20° C, για τα επιτρα­πέζια νερά, ενώ για τα φυσικά μεταλλικά νερά δεν ορίζεται όριο. Ωστόσο, το γεγονός ότι η τιμή της αγω­γι­μό­τητας σε αρκετά εμφιαλωμένα νερά μπορεί να έχει μετρηθεί σε άλλη θερμοκρασία (π.χ. στους 25° C) δυσκολεύει τη μεταξύ τους σύγκριση.


Ποια μέταλλα περιέχει το φυσικό μεταλλικό νερό; 
Τα φυσικά μεταλλικά νερά παρέχουν πολύτιμα μέταλλα και ιχνοστοιχεία που, ανάλογα με τη συγκέντρωσή τους, χαρακτηρίζουν και το νερό, π.χ. ως μαγνησιούχο, κατάλληλο για δίαιτα φτωχή σε νάτριο, ασβεστούχο, οξυανθρακούχο κλπ. Ωστόσο, πρέπει να τονίσουμε ότι ο νόμος απαγο­ρεύει να αναγράφονται στην ετικέτα ενός φυσικού μεταλλικού νερού ενδείξεις που του αποδίδουν θεραπευτικές ιδιότητες ή φράσεις σχετικές με την επίδρασή του στις ­λειτουργίες του ανθρώπινου οργανισμού. Θεραπευτικές ιδιότητες αποδίδονται μόνο στο ιαματικό νερό που είναι κατάλληλο για λουτροθεραπεία και ποσιθεραπεία στην περιοχή από όπου αναβλύζει. Εντούτοις, είναι αδιαμφισβήτητο ότι τα μεταλλικά στοιχεία που περιέχονται στο φυσικό μεταλλικό νερό (αλλά και στο επιτραπέζιο νερό, καθώς και σε πλήθος τροφίμων, κυρίως φρούτων και λαχανικών) είναι απαραίτητα για τον οργανισμό μας και έχουν ευεργετική δράση στην υγεία μας. Tα κύρια συστατικά του φυσικού μεταλλικού νερού τα οποία αναγράφονται στην ετικέτα είναι:
Νa+ Νάτριο: Είναι ένας από τους σημαντικότερους ηλεκτρολύτες που συμβάλλει στο ισοζύγιο των υγρών του οργανισμού, ενώ συμμετέχει και στη σύσπαση των μυών. Ωστόσο, η υπερβολική κατανάλωση νατρίου συνδέεται με την υπέρταση, για τη ρύθμιση της οποίας συστήνεται η αποφυγή του. Σε κάθε φυσικό μεταλλικό νερό με περιεκτικότητα νατρίου μικρότερη από 10 mg/l επιτρέπεται να αναγράφεται στην ετικέτα ότι «είναι κατάλληλο για δίαιτα χαμηλή σε νάτριο».
K+ Κάλιο: Είναι απαραίτητο για τη ρύθμιση της ενυδάτωσης των κυττάρων και τη διατήρηση του ισοζυγίου των υγρών στον οργανισμό μας. Επίσης, συμβάλλει στη μετάδοση των νευρικών ώσεων (σημάτων) μεταξύ των νευρώνων, καθώς και στη σύσπαση των μυών.
Ca++ Ασβέστιο: Είναι ένα από τα σημαντικότερα μέταλλα, δεδομένου ότι αποτελεί βασικό δομικό συστατικό των οστών και των δοντιών. Παράλληλα, συμμετέχει στη λειτουργία των μυών και στη μετάδοση των σημάτων μεταξύ των νεύρων. Το ασβέστιο που περιέχεται στο νερό έχει καλή βιοδιαθεσιμότητα (δηλαδή αξιοποιείται πλήρως από τον οργανισμό μας) και μπορεί να συμβάλει στη συνολική ημερήσια πρόσληψη ασβεστίου. 
Mg++ Μαγνήσιο: Συμβάλλει στην καλή λειτουργία των μυών και των νεύρων, ενώ μαζί με το ασβέστιο συμβάλλουν στην καλύτερη λειτουργία της καρδιάς. Σε υψηλές συγκεντρώσεις, το μαγνήσιο έχει καθαρτική και διουρητική δράση.
Cl– Χλώριο: Αποτελεί συστατικό του υδροχλωρικού οξέος του στομάχου. Mαζί με το νάτριο συμβάλλουν στη διατήρηση της ισορροπίας των υγρών στο σώμα μας.
HCO3– Δικαρβονικό οξύ: Συμβάλλει στη διατήρηση της οξύτητας του πεπτικού συστήματος και διευκολύνει την πέψη. 
SO4– Θειικά ιόντα: Είναι συστατικά των κυτταρικών μεμβρανών, καθώς και πολλών ενζύμων του οργανισμού μας. 
Fe++ Σίδηρος: Υπάρχει, κυρίως, σε νερά που διέρχονται από πετρώματα πλούσια σε άλατα σιδήρου. Ο σίδηρος είναι συστατικό των ερυθρών αιμοσφαιρίων, υπεύθυνων για τη μεταφορά του οξυγόνου στους ιστούς. H επαρκής πρόσληψή του συμβάλλει στην πρόληψη της σιδηροπενικής αναιμίας.
Sio2– Διοξείδιο του πυριτίου: Συμβάλλει στην ελαστικότητα των αρτηριακών τοιχωμάτων. 
Ελληνικό ή εισαγόμενο; Οι ειδικοί επισημαίνουν ότι τα ελληνικά νερά είναι εξαιρετικής ποιότητας. Στην Ευρώπη τα περισσότερα φυσικά μεταλλικά νερά είναι πλούσια σε άλατα - γι’ αυτό και συστήνεται η εναλλαγή στην κατανάλωσή τους και όχι η προτίμηση αποκλειστικά μιας μάρκας, ούτως ώστε να αποφευχθεί μακροπρόθεσμα η συσσώρευση αλάτων στον οργανισμό. Αυτό όμως δεν ισχύει για τα ελληνικά φυσικά μεταλλικά νερά, τα οποία, εκτός του ότι είναι ολιγομεταλλικά, έχουν και μικρές διαφοροποιήσεις μεταξύ τους όσον αφορά την περιεκτικότητά τους σε μεταλλικά στοιχεία.

Η διακίνηση όμως των εμφιαλωμενων ,δυστυχώς δεν είναι και η καλύτερη. Κούτες εμφιαλωμένα νερά σκεπασμένα με μουσαμάδες και εκτεθειμένα στις υψηλές θερμοκρασίες του καλοκαιριού, για δύο ή τρεις ημέρες, μέχρι να μπουν στο ψυγείο, από όπου θα τα αγοράσουμε για να δροσιστούμε. Το πρόβλημα είναι ότι η έκθεση του εμφιαλωμένου νερού σε τόσο υψηλές θερμοκρασίες μπορεί να αυξήσει το μικροβιακό του φορτίο, οπότε τελικά το νερό που πίνουμε μεταβάλλεται από π.χ. ασβεστούχο σε «μικροβιούχο». Μέχρις ότου αρχίσουν να γίνονται συστηματικοί έλεγχοι όσον αφορά τις συνθήκες φύλαξης των εμφιαλωμένων νερών στα σημεία διανομής και πώλησής τους, λοιπόν, το μόνο που μπορούμε να κάνουμε, ως καταναλωτές, είναι να προσέχουμε από πού αγοράζουμε νερό.

Πηγή:Vita.gr

Παρασκευή 6 Ιανουαρίου 2012

Δυό λογια για τα όνειρα.

1. Το 90% των ονείρων σας ξεχνιέται μόλις ξυπνήσετε
Μέσα σε 5 λεπτά μετά το ξύπνημα το ήμισυ των ονείρων σας έχει ξεχαστεί και μέσα σε 10 λεπτά το 90% δεν το θυμάστε καν.

2. Και οι τυφλοί ονειρεύονται
Οι άνθρωποι που τυφλώθηκαν μετά τη γέννησή τους μπορούν να δουν εικόνες στα όνειρά τους. Οι άνθρωποι που γεννιούνται τυφλοί δεν βλέπουν εικόνες, αλλά έχουν εξίσου έντονα όνειρα, όπου συμμετέχουν άλλες αισθήσεις. Ακούνε, για παράδειγμα, τους ήχους, μυρίζουν, αγγίζουν πράγματα και αισθάνονται έντονες ψυχικές καταστάσεις.

3. Όνειρα βλέπουμε όλοι
Κάθε άνθρωπος ονειρεύεται (εκτός από περιπτώσεις ακραίων ψυχολογικών διαταραχών). Αν πάλι νομίζετε ότι δεν ονειρεύεστε, απλώς έχετε ξεχάσει τα όνειρα που είδατε κατά τη διάρκεια της νύχτας.

4. Στα όνειρά μας βλέπουμε μόνο πρόσωπα που ήδη γνωρίζουμε
Το μυαλό μας δεν έχει την ικανότητα να εφεύρει πρόσωπα. Έτσι στα όνειρά μας βλέπουμε πραγματικά πρόσωπα και όχι φανταστικά. Κι αν κάποια από αυτά που βλέπετε στον ύπνο σας δεν σας θυμίζουν κάτι, η εξήγηση είναι απλή: Όλοι έχουμε δει εκατοντάδες χιλιάδες πρόσωπα σε ολόκληρη τη ζωή μας αλλά δεν τα θυμόμαστε. Έτσι έχουμε μια ατελείωτη προσφορά χαρακτήρων για τον εγκέφαλό μας, για να τους αξιοποιήσει κατά τη διάρκεια των όνείρων μας.

5. Δεν βλέπουμε όλοι ασπρόμαυρα όνειρα
Μόνο ένα 12% των ανθρώπων βλέπει αποκλειστικά ασπρόμαυρα όνειρα. Το υπόλοιπο 88% ονειρεύεται σε όλες τις… αποχρώσεις. Μελέτες που έγιναν από το 1915 μέχρι το 1950 αναφέρουν ότι η πλειονότητα των ονείρων ήταν σε μαύρο και άσπρο, αλλά αυτά τα αποτελέσματα άρχισαν να αλλάζουν στη δεκαετία του 1960. Σήμερα μόνο το 4,4% των ατόμων κάτω των 25 ετών βλέπουν ασπρόμαυρα όνειρα.

6. Τα όνειρα είναι συμβολικά
Αν ονειρευτείτε κάποιο συγκεκριμένο θέμα, μπορεί το όνειρο να μην αφορά αυτό καθεαυτό το θέμα αλλά μέσω αυτού να συμβολίζεται κάτι άλλο. Τα όνειρα, άλλωστε, μιλούν πάντα σε μια βαθιά συμβολική γλώσσα.

7. Συναισθήματα
Το πιο συνηθισμένο συναίσθημα που αισθάνεται κάποιος όταν ονειρεύεται είναι το άγχος, ενώ τα αρνητικά συναισθήματα είναι πιο συχνά από τα θετικά.

8. Μπορούμε να έχουμε 4 έως 7 όνειρα μέσα σε μια νύχτα
Κατά μέσο όρο ονειρευόμαστε μία ή δύο ώρες κάθε βράδυ.

9. Και τα ζώα ονειρεύονται
Μελέτες που έχουν γίνει σε πολλά διαφορετικά ζώα καταδεικνύουν ότι κατά τη διάρκεια του ύπνου τους τα εγκεφαλικά κύτταρα λειτουργούν όπως του ανθρώπου. Παρακολουθήστε, για παράδειγμα, ένα σκυλί στον ύπνο του και θα δείτε ότι συχνά τα πόδια του κινούνται σαν να κυνηγά κάτι μέσα σε ένα όνειρο. 

10. Η έννοια της «ενσωμάτωσης»
Το μυαλό μας ερμηνεύει διάφορα εξωτερικά ερεθίσματα που δέχονται οι αισθήσεις μας όταν είμαστε κοιμισμένοι και συχνά αυτά αποτελούν ένα μέρος των ονείρων μας. Αυτό σημαίνει ότι μερικές φορές στον ύπνο μας ακούμε έναν ήχο από την πραγματικότητα, ο οποίος ενσωματώνεται με κάποιον τρόπο και νομίζουμε ότι είναι στο όνειρό μας. Για παράδειγμα, μπορεί να ονειρεύεστε ότι είστε σε μια συναυλία, ενώ ο αδελφός σας παίζει κιθάρα κατά τη διάρκεια του ύπνου σας.

11. Οι άνδρες και οι γυναίκες ονειρεύονται διαφορετικά
Οι άνδρες τείνουν να ονειρεύονται περισσότερο άλλους άνδρες. Περίπου το 70% από τους χαρακτήρες που υπάρχουν στο όνειρο ενός άντρα είναι άτομα του ίδιου φύλου. Από την άλλη πλευρά, τα όνειρα των γυναικών περιλαμβάνουν σχεδόν ίσο αριθμό ανδρών και γυναικών. Εκτός από αυτό, οι άνδρες έχουν γενικά πιο επιθετικά συναισθήματα στα όνειρά τους από τις γυναίκες.

Μουσικοθεραπεία.


Mουσικοθεραπεία είναι η μέσα από διάφορες μεθόδους και τεχνικές , η χρησιμοποίηση της μουσικής , ως θεραπευτικό μέσο, με σκοπό τη βελτίωση και τη διατήρηση της ψυχικής, πνευματικής και σωματικής υγείας .

H μουσική είναι ένα δημιουργικό, μη λεκτικό μέσο. Προωθεί την προσωπική έκφραση και ανάπτυξη του ατόμου, όπως και την επικοινωνία και την επαφή του με τους άλλους ανθρώπους.


H επιλογή της μουσικής για θεραπευτική χρήση επηρεάζεται από την κουλτούρα με την οποία κάποιος έχει ανατραφεί. Στο δυτικό πολιτισμό έχουν ενταχθεί μουσικά είδη όπως η δημοτική μουσική, η λαϊκή, η έντεχνη, η θρησκευτική, η αφροαμερικανική, η ποπ, η ροκ και άλλα είδη. Όμως, εκτός από την πολιτισμικά καθορισμένη μουσική, υπάρχει και η μουσική που συνδέεται περισσότερο με τους μουσικούς ήχους και ρυθμούς,
που έχουν ως πρότυπο φυσικούς ήχους, όπως ,άνεμο, νερό, ήχους πουλιών κ.τ.λ.

Oι πρώτες πληροφορίες για την άσκηση της μουσικοθεραπείας προέρχονται από τη μυθολογία, αλλά και από την ιστορία της αρχαίας Eλλάδας, της Aιγύπτου, της Kίνας, των Iνδιών κ.ά.Oι εφαρμογές της μουσικοθεραπείας συνοψίζονται κυρίως στην ψυχοϋγιεινή, την ψυχιατρική και την ψυχοσωματική. O τρόπος που ασκείτο φαίνεται πως ήταν ο δεκτικός, ο ενεργητικός και ο μικτός. Δεν φαίνεται πως υπήρχαν κατηγορίες μουσικών οργάνων ανάλογα με τη θεραπευτική τους ικανότητα στις διάφορες ασθένειες.