ΤΑ ΨΑΡΙΑ ΚΑΙ Η ΕΠΟΧΗ ΤΟΥΣ

Μαρίδα Αποτελεί τον πιο συνηθισµένο µεζέ του καλοκαιριού. Η µαρίδα ζει παντού στις ελληνικές θάλασσες και το µήκος της µπορεί να φθάσει µέχρι τα 20 εκατοστά. Συνήθως βρίσκεται σε αµµώδεις βυθούς ή ανάµεσα σε φύκια αναζητώντας την τροφή της που είναι καρκινοειδή, µαλάκια και άλλοι πλαγκτονικοί οργανισµοί.

Κολιός ... Κι ο κολιός τον Αύγουστο έχουµε µάθει, αλλά στην πραγµατικότητα τον βρίσκουµε ολόπαχο και λιπαρό ολόκληρο το καλοκαίρι. Συγγενεύει µε το σκουµπρί, κολυµπάει στα πελάγη και κυνηγά τις σαρδέλες που είναι η αγαπηµένη του τροφή. Το καλοκαίρι είναι η κατάλληλη εποχή να µπει στη σχάρα, ενώ νωρίτερα  - επειδή είναι πιο στεγνός - είναι ό,τι πρέπει για να ξεραθεί στον ήλιο.


Κουτσοµούρα Ανήκει στην ίδια οικογένεια µε το µπαρµπούνι, αλλά ξεχωρίζει από το χρώµα της που είναι πιο ανοικτό και από το µέγεθός της που είναι µικρότερο. Το κεφάλι της είναι «κουτσουρεµένο» αλλά το κρέας της εξίσου γευστικό µε του µπαρµπουνιού. Ζει σε όλες τις ελληνικές θάλασσες και µάλιστα σε µεγάλα βάθη.

Γαύρος Είναι από τα ψάρια που αλιεύονται περισσότερο στην Ελλάδα και ζει κυρίως στο Θρακικό Πέλαγος, στο Κεντρικό Αιγαίο, στον Θερµαϊκό, τον Πατραϊκό, τον Ευβοϊκό, τον Παγασητικό και τον Σαρωνικό Κόλπο. Δεν ξεπερνά σε µήκος τα 20 εκατοστά. Ιδιαίτερα νόστιµος όταν σερβίρεται µαρινάτος. Εκτός από τον άνθρωπο, τον κυνηγούν και οι µπακαλιάροι.

Φαγκρί Εχει εκλεκτό κρέας και εντυπωσιακό µέγεθος που φθάνει έως τα 70 εκατοστά. Ζει σε καθαρά νερά και σε βάθος όχι µεγαλύτερο από 100 µέτρα. Οι ύφαλοι του Αιγαίου είναι µία από τις αγαπηµένες του τοποθεσίες. Κολυµπά πολύ γρήγορα, τρέφεται µε κοχύλια και µαλάκια. Εχθροί του είναι τα σκυλόψαρα και τα καρχαριοειδή.

Γόπα Νόστιµη, αρκεί να είναι της ώρας. Η γόπα αφθονεί στις θάλασσές µας και προτιµά τους αµµώδεις πυθµένες και τα λιβάδια Ποσειδωνίας. Ζει σε κοπάδια, σε βάθη ακόµη και 200 µέτρων. Τις βραδινές ώρες πλησιάζει στην επιφάνεια. Εντονη είναι η παρουσία της κοντά σε λιµνοθάλασσες και όχθες ποταµών.

Λυθρίνι Θεωρείται καθαρό ψάρι και είναι εξαιρετικά νόστιµο. Συνήθως το µήκος του δεν ξεπερνά τα 25 εκατοστά, αν και σε ορισµένες περιπτώσεις µπορεί να φθάσει το µισό µέτρο. Τρέφεται µε µικρά καραβιδάκια και όταν είναι µικρό σε ηλικία ζει κοντά στις ακτές.

Σαρδέλα Είναι από τα πιο θρεπτικά ψάρια και πολύ νόστιµη όταν ψηθεί µε µαεστρία. Συνήθως ζει σε βάθος µέχρι 70 µέτρων, κινείται κάθετα και αφθονεί σε όλη την Ελλάδα, από τον Αµβρακικό Κόλπο στο Ιόνιο µέχρι τα βορειοανατολικά νησιά του Αιγαίου Πελάγους. Η σαρδέλα της Λέσβου είναι ξακουστή για τη νοστιµιά της.

Μπαρµπούνι Εκλεκτό το κρέας του και χαρακτηριστική η γεύση του. Λέγεται µάλιστα ότι το πιο νόστιµο απ’ όλα είναι το µπαρµπούνι Μονεµβασιάς. Σπάνια θα βρει κανείς µπαρµπούνι µεγαλύτερο από 30-35 εκατοστά. Τρέφεται µε µικροοργανισµούς και µικρά ψαράκια.

Σαργός Ξεχωρίζει από τη µαύρη κηλίδα στην ουρά και όταν είναι µικρός σε ηλικία βρίσκεται κοντά στην ακτή, σε βάθος µέχρι και 2 µέτρα. Ο σαργός έχει ανεπτυγµένη όσφρηση και πολύ κοφτερούς κοπτήρες. Τρέφεται µε ζωικούς οργανισµούς που ξετρυπώνουν στην άµµο ή τα βραχάκια του πυθµένα. 

Τσιπούρα Βρίσκεται παντού στο Αιγαίο και το Ιόνιο και όχι κατ’ ανάγκη υπό συνθήκες «αιχµαλωσίας» σε ιχθυοτροφεία. Εξαιρετικό το κρέας της, ξεχωρίζει στην όψη από τη χρυσαφένια λωρίδα σχήµατος V ανάµεσα στα µάτια και τη µαύρη - µενεξεδιά κηλίδα πίσω από τα βράγχια. Μπορεί να φθάσει και να ξεπεράσει σε µέγεθος τα 60 µε 70 εκατοστά.

Ροφός Οι ροφοί που υπάρχουν στις ελληνικές θάλασσες σπάνια ξεπερνούν σε µήκος το 1,5 µέτρο. Μάλιστα το κεφάλι τους είναι ίσο µε το 1/3 του σώµατός τους. Το βάρος τους δεν υπερβαίνει τα 25 µε 30 κιλά. Νοστιµότατος αν γίνει ψητός.

Συναγρίδα Οµορφο ψάρι η συναγρίδα, µε ποικιλία χρωµάτων να κοσµεί το σώµα της. Μπορεί να φθάσει σε µήκος το ένα µέτρο. Ζει συνήθως σε επιφανειακά νερά, µέχρι 50 µέτρα βάθος, και όταν είναι µικρή σε ηλικία αρέσκεται να τριγυρνά κοντά στις ακτές. Στη µορφολογία του βυθού δεν δείχνει ιδιαίτερη προτίµηση. Κινείται εξίσου πάνω από πέτρες, βράχους, τραγάνες και λιβάδια Ποσειδωνίας.

Γαρίδα Από τα πιο εκλεκτά ορεκτικά, και όχι µόνο, είναι η γαρίδα. Τρέφεται µε θαλάσσιους µικροοργανισµούς και ζωοπλαγκτόν και βρίσκεται σε ποτάµια, λιµάνια, µαρίνες, κυµατοθραύστες και σε βραχώδεις ακτές, όπου σχηµατίζονται µικροί κολπίσκοι. Στις ελληνικές θάλασσες το πιο γνωστό είδος είναι η γάµπαρη, µε σταχτί χρώµα και µήκος που µπορεί να φθάσει τα 20 εκατοστά.

Αστακός Νοστιµότατος και πανάκριβος, ο αστακός είναι ίσως το πλέον εκλεκτό έδεσµα. Είδη του υπάρχουν πολλά και παντού, αλλά στην Ελλάδα πιο γνωστός είναι ο παλίουρος που έχει δύο µεγάλες κεραίες αντί για δαγκάνες. Είδος επίσης που αφθονεί στις ψαροταβέρνες είναι και ο χόµαρος µε δύο µεγάλες δαγκάνες. Οι αστακοί ζουν σε εκβολές ποταµών, λίµνες και στάσιµα αλλά καθαρά νερά.

ΠΗΓΗ : greekdivers.com