Μεταβολισμός-παχυσαρκία.

Το σώμα μας για να λειτουργήσει χρειάζεται ενέργεια,επειδή όμως η απόκτησή της είναι διακοπτόμενη,σύμφωνα με την πρόσληψη της τροφής, ενώ η ενεργειακή δαπάνη συνεχής, το σώμα πρέπει να αποθηκεύσει και κατόπιν να διαμοιράσει αυτήν την ενέργεια.Εδώ πρωταγωνιστικό ρόλο παίζει ο μεταβολισμός των τροφών.

Η αποθήκευση ενέργειας γίνεται, κυρίως ως γλυκογόνο ή τριγλυκερίδια, που είναι τα μέσα  αποθήκευσης ενέργειας του οργανισμού.

Όταν η κατανάλωση  ενέργειας υπερβαίνει την άμεσα  διαθεσιμη  από τη διατροφή, το σώμα χρησιμοποιεί την αποθηκευμένη ενέργειά του για να καλύψει τις ανάγκες του, με  διάσπαση του γλυκογόνου ή των τριγλυκεριδίων σε απλούστερες ενώσεις .

Το βάρος του σώματος καθορίζεται από τη θερμιδική πρόσληψη ,τις ενεργειακές του απώλειες,
 την ικανότητα απορρόφησης των θρεπτικών ουσιών των τροφών και το μεταβολικό ρυθμό του ατόμου. 

Με την πάροδο  όμως της ηλικίας , ο μεταβολισμός επιβραδύνεται, με αποτέλεσμα το βάρος του σώματος να αυξάνει έως την έκτη δεκαετία. Ο μεταβολικός ρυθμός μειώνεται κατά 5% κάθε δεκαετία, μετά την ηλικία των 40 ετών.

Ο μεταβολισμός επίσης επηρεάζεται άμεσα και από την κληρονομικότητα. Έρευνες έδειξαν ότι όταν και οι δύο γονείς είναι παχύσαρκοι, οι πιθανότητες να είναι και το παιδί φτάνουν το 80%. Αν ένας από τους δύο είναι παχύσαρκος, το ποσοστό μειώνεται στο 50%, ενώ αν κανένας από τους δύο γονείς δεν είναι, τότε το ποσοστό μειώνεται στο  10%.

Η ανεύρεση ενός γονιδίου στο γενετικό κώδικα,που είναι υπεύθυνο για τη σύνθεση μιας πρωτεΐνης που ονομάζεται λεπτίνη ,φαίνεται να παίζει σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη της παχυσαρκίας.

Ο ανθρώπινος οργανισμός δημιουργεί ένα συγκεκριμένο αριθμό λιποκυττάρων μέχρι την ηλικία των 14 ετών περίπου, ο οποίος διατηρείται σταθερός για την υπόλοιπη ζωή του ατόμου, δίνοντας έτσι μια συγκεκριμένη μορφή σε κάθε σώμα, , ενώ μετά αυξάνονται μόνο όσον αφορά το μέγεθος. Συνεπώς, ένα  παιδί που θα έχει περισσότερα λιποκύτταρα και κακές διατροφικές συνήθειες, σίγουρα θα  γίνει παχύσαρκος  ενήλικας.

Το γεγονός όμως ότι τα μέλη μιας οικογένειας μοιράζονται κατά κανόνα έναν κοινό τρόπο ζωής, άρα και έναν κοινό τρόπο διατροφικών συνηθειών, καθιστά δύσκολη την αναγνώριση του βαθμού επίδρασης των γενετικών και διατροφικών παραγόντων,αφου και οι δύο παράγοντες ευθύνονται για την παχυσαρκία.